Het is zondagmorgen 25 maart. Het weer is prachtig en de zomertijd had deze dag niet beter kunnen beginnen, dan met dit heerlijke lenteweer. Komt goed uit, want we gaan met VVV op stap naar Burgers Zoo.

Nadat we ons uit bed gesleept hebben en ons gezicht in plooi hebben gekregen begeven we ons naar ons autootje om naar Arnhem te karren. Daar aangekomen zien we de eerste VVV-er al ijsberen voor de kassa. Ik spring uit de auto en laat mijn geliefde het ding parkeren.

Daar aangekomen staat Ton dus al te wachten en binnen 3 tellen komt onze enfant terrible er ook al bij staan. En wonder boven wonder stromen binnen het kwartier allemaal VVV-ers van het parkeerterrein ons toe. Nou ja........er kwamen een hoop camera's op ons af met mensen daaraan vast.



Nadat iederen elkaar heeft afgezoend en handen zijn geschud en het voorstel rondje is geweest, haal ik een halsbrekende tour uit om de menigte toe te spreken. (Nu ja...ik had geld nodig voor de entree ) Ik bombardeer Dorsigera tot penningmeester en houd zelf de registratie bij. Met een volle beurs begeven Dorsigera en ik ons naar het loket. Het bestellen verloopt soepeltjes totdat de loketjuffrouw ons vraagt naar onze groepsnaam. Ik antwoord: "Euh...Venividivissie." De juffrouw schiet in de lach en vraagt ons nu om serieus onze naam te vertellen. Dorsigera antwoord: "Venividivissie" Ze kan het bijna niet geloven, maar gelukkig biedt mijn pas verkregen VVV-pen uitkomst en ik laat het zien. (Ik ben de allereerste met een VVV - pen ). Nu is het de beurt aan ons om te lachen:



Alles is goedgekeurd en we lopen het park in. Direct zien we daar een heus pinguinbiotoop. Kardinaalte vind de rotsen daar maar lelijk gescaped, waarop ze besluit voorlopig alle verblijven maar aan haar scape-kritieken te onderwerpen.
We hebben nog geen 10 meter gelopen of we worden overvallen door een vriendelijke burgersfotografe die graag een foto wil maken van ons. (alsof we niet genoeg camera's hadden ) Alle VVV-ers worden op een kluitje gegooid en onze eigen fotografen richten in eens massaal hun lenzen op de burgersfotografen. (die niet meer weten wat ze overkomt)



Afijn, fotootjes gemaakt en we lopen verder naar het verblijf de dwergnijlpaard. Deze lag lekker te slapen en was ook niet van plan wakker te worden. Dus maar gauw naar het volgende verblijf: De mensapen. Daar zagen we een hoopje apen ons koddig aanloeren en hier en daar slingerde er eentje ook nog wat rond. Eén van de Orang Oetans heeft een kleintje en Agnes staat daar al snel vertederd naar te kijken.
De rokende VVV-ers spoeden zich echter snel naar buiten om hun nicotinegehalte op peil te houden.

Na de stokstaartjes, pelikanen en een hoop vogels gezien te hebben komen we aan bij de mangrovekas. "Hier zwemt Tinfoil's Argus!", wordt er geroepen. Maar hoe hard we ook zoeken, we vinden geen Argus. Wel een hoop guppen trouwens. De kas zelf is een heel interessant ding. Het wordt namelijk gereguleerd met getijdestroming. Dus het waterniveau veranderd om de zoveel uur. De kas wordt bewoond door ontelbaar veel guppen, interessante en bont gekleurde vogels en hier en daar een wateragame. Bovendien is het imposante wortelgestel van de mangrovebomen bijzonder fraai om te zien.

Wateragame


Een hoop guppen in de hand



Het camera-geweld in de mangrovekas



Nadat we de kas uitlopen zien we weer een hoop vogels en begint Gilles dat hij nu wel eens zin heeft in koffie. (we zijn er net ) Na weer een hoop vogels gezien te hebben komen we langs nog meer apen. Ook deze zitten lekker bij elkaar en zijn niet echt van plan ons lang te vermaken, dat doen de gorrila's in het verblijf verder ook niet. Tijd om naar de bush te gaan.

De bush is een groot nagebouwd eco-systeem. In deze immense kas staat een heus regenwoud. Dat is ook wel te merken, want de hoge luchtvochtigheid en de warmte doet algauw de VVV-ers zweten en iedereen loopt even later in zijn shirt. Gilles krijgt zijn zin, en het eerste wat we opzoeken is een lekker terras om ons van eten en drinken te voorzien. Rustig zitten we niet trouwens, want 25 meter boven ons zit een klein vogeltje in een boom ontzettend te krijsen. Er wordt wat geleuterd over camera's en over het overweldigende woud. Opeens valt Opzichtertje op in het geheel en alle fotograven richten hun camera dreigend zijn richting uit:
Van alle kanten wordt hij "beschoten".



Iedereen zit lekker te keuvelen



Als iedereen zijn hapje en drankje opheeft lopen we verder naar de Ocean. Dit is een gigantische hoeveelheid zeewater, koralen en vissen. Erg imposant om te zien. Maar VVV-ers zouden geen VVV-ers zijn als we ook deze bak niet kritisch zouden bekijken. Helaas constateren we om de hoek al een ernstig zieke kogelvis, die met beslagen ogen tegen de ruit aanligt. Ook vinden we de groei van de koralen niet optimaal. Het heeft er mooier uit gezien. Toch neemt dat niet weg, dat het totaal plaatje erg imposant blijft. We genieten dan ook met volle teugen:







Na de ocean doorgelopen te hebben raken we elkaar kwijt. De ene helft loopt nog rond in de bush en de andere helft loopt ineens in de safari rond. Gelukkig biedt de mobiele telefoon uitkomst en worden we weer herenigd. De safari zelf is enorm op de schop, maar neemt niet weg dat het aanbod dieren nog steeds prachtig blijft om te zien. Ook de net gevoerde leeuwen vreten onder toeziend oog van ons grommend hun maaltje op. Het is een schitterend geluid wat deze beesten kunnen produceren!



ook de neushoorns blijven imposant:



Na de safari wandelen we terug naar de bush. Via de bush kun je door een onderaardse gang wandelen naar een andere kas, waarin een woestijn is nagebootst. Verveeld lopen een aantal VVV-ers hier rond. Er is niets te zien, het stinkt er en besluiten daarom maar weer gauw terug te gaan naar de bush.

Het terras aldaar is weer snel gevonden en iedereen voorziet zichzelf van een drankje of een hapje. De bush blijft opperbijzonder. Er vliegen namelijk vogels rond en vleerhonden. Dat vogels bijzonder lastig kunnen zijn, dat weten we, maar hier betoveren ze ons met prachtige kleuren en schitterend gezang. Het is gewoon een genot om hier te vertoeven.

Toch weten een paar vogelachtige stuntpiloten het voor elkaar te krijgen om dit vredige gevoel ruw te verstoren. Onder de benen door van een zittende Wimlett vliegen de beestes rakelings langs de hoofden van VVV-ers om vervolgens langs de oren van mijn persoontje de groep weer te verlaten. Ik schrik hier zo van dat ik de inhoud van mijn colaatje pardoes over Gilles heengiet, hetgeen natuurlijk tot hilarische taferelen leid.
Dit was ongeveer de weg die de vogeltjes tussen door vlogen



Wimlett heeft echter de smaak te pakken en vind de bush dermate mooi dat hij verscheidene keren er op uit gaat om wat plaatjes te schieten. Gelukkig kan Wim beter foto's maken dan autorijden. Hij moest de wagen maar met panne laten staan:

en dat moet dan nog terug rijden naar Vlaanderen



Nadat iedereen nog een eigen rondje heeft gemaakt en we een tijdje in de bush hebben gespendeerd is het tijd om iedereen weer vaarwel te zeggen. Met een klein beetje onderbuikgevoel nemen we afscheid van elkaar.

Dorsigera en ik blijven nog even nagenieten op het terras in de bush.
"Het was leuk hè?"
"Ja, absoluut!"

Was geschreven,

Pietertje(81)