Anubias snoeien…

Mijn Anubias groeit langzaam maar zeker. Na een jaar is hij te hoog en veel te breed. Hij beslaat een kwart van mijn bak. Dit wordt te gek. Af en toe een paar blaadjes verwijderen helpt niet meer. Met veel moeite haal ik hem uit de bak, andere planten zijn er tussendoor gegroeid, dus ik trek veel te veel omhoog, een rommeltje.
Op een dienblad transporteer ik de Anubias naar de keuken. Ik pak een schaar en wil niet alleen wat blaadjes afknippen, maar hele takken. Een vriend wil graag wat stekjes, dus ik hoef niets weg te gooien.
Tot mijn schrik zie ik plotseling zes piepkleine Ancistrusjes op mijn aan-recht kruipen. Jeetje, eentje zit al op het gasstel. Een van mijn katten grijpt naar een vluchteling. “Weg jij� en hij vliegt met een boog door de keuken. Ik durf niet meer te knippen, want hoeveel van die beesten zitten nog in die grote struik?
Ik vang er niet zes maar al zeven en ren naar mijn bak om ze weer hun veilige vrijheid te geven.
Met mijn schaar sta ik wat aarzelend te rommelen in mijn Anubias. Ik zie geen Ancistrussen meer, dus knip ik de hele rechterkant er af. En daar ploft weer een baby-Ancistrus op mijn aanrecht. Vangen en weer naar de bak.
Gauw de gekortwiekte Anubias weer op zijn plek gezet en dan heb ik wel een behoorlijk lege plek. Een paar andere planten voorzichtig wat opge-schoven en op afstand enigszins voldaan kijken naar het resultaat.
Hè hè, snoeien is soms toch niet zo simpel.

Lotje