Ik doe het ook met mijn honden en katten. Wat zouden die beesten nou toch willen? Ze blijven je maar aankijken alsof ze je willen hypnotiseren. Hebben ze trek? Moeten ze zó nodig dat ze met gekruiste poten zitten? Voelen ze zich niet lekker? Je probeert van alles en komt dan eindelijk tot de conclusie dat ze een knuffel willen.

Dat ligt iets moeilijker met mijn Ancistrussen, één man met twee vrouwen. Waarom stichten ze nou toch geen gezin? Ik wil kleintjes zien! Is de man een homootje? Bestaat zoiets bij vissen? Ik vind alles goed, maar laat hij er dan eerlijk voor uitkomen.

Ik ga nadenken. Als ik nou eens een Ancistrus was…… Dan zou ik een kant-en-klare kraamkamer willen hebben. Dus het grote stuk hout uit de bak gehaald, mijn Black & Decker boor gepakt en een 4 cm breed gat geboord met een diepte van 10 cm. Inmiddels weet ik dat Ancistrussen steeds maar op hout schrapen, de mijne doen bijna niets anders. De kraamkamer moet dus niet behangen worden, ze moeten aan de muren kunnen schrapen. Met schuurpapier prachtige schraapwanden gemaakt. De kraamkamer is klaar. Hout er weer in en….wachten.

Binnen vier dagen is er sprake van een emancipatierevolutie. In de kraamkamer zie ik alleen nog de trillende staart van de man die de komende weken alleen nog maar zit of ligt te wapperen. Zitten er eitjes in? Het hout verschoven, zodat ik, sorry, niet erg netjes, mee kan gluren. Maar de man blijft maar aan het werk, ik zie dus niets. Ik leg een heerlijke versnapering in de vorm van een tablet vlak naast zijn kamer. En ja hoor, hij wipt er even uit en ik gluur met een zaklantaarn, want het is al donker. Een deinende massa eitjes. Wow!

Wel, mijn meedenken heeft het geweten. Dit gebeurde allemaal twee jaar geleden. Sindsdien is de kraamkamer geen moment meer onbezet. Ik ben nu het slachtoffer van overbevolking. De man moet dodelijk vermoeid zijn, dus verhuis ik hem met hout en al naar een vrouwloze bak. Revalideren. Maar na twee maanden vind ik het wat zielig worden voor deze macho en een uitgeruste man gaat weer terug naar zijn bijwijven. De volgende dag is een van zijn twee vrouwen onmiddellijk de klos en wappert hij weer vrolijk verder. Eigenlijk hoort hij in therapie te gaan, maar ik gun hem zijn lol.

Oké, als hij dat zo graag wil, dan moet ik af en toe maar advertenties zetten. Met andere woorden: wie wil er een paar Ancistrusjes? Lieve, hartelijke dieren, keurig opgevoed, middelbare schoolopleiding, ze spreken met twee woorden (als ze niet schrapen) en ze zijn kerngezond.