Het bezoek aan Gianni is door Evelien geschreven de rest van de bezoeken door Mirage.

Gianni
Na te zijn opgehaald door Wim van Velzen in Rotterdam zijn we naar België gereden. Met gezellige gesprekken onderweg kwamen we al snel aan bij de grens van Nederland-België. Niet snel erna stonden we in de file door wegwerkzaamheden. Nadat we een uur over 4 kilometer hadden gedaan werden we het een beetje zat van bijna stilstaan. Het was ondertussen 10.10u en de kans dat we nog op tijd aan zouden komen bij het eerste bezoek bij Gianni, was er inmiddels niet meer. Nadat de
file opeens was opgelost konden we lekker doorrijden. De bordjes Kortrijk gevolgd en het kon eigenlijk niet mis gaan.

Om 11.35u kwamen we aan bij Gianni Malfait, een halfuurtje te laat.
Infinite, Sailor (Bunny), Henri, Gilles en vivariwillem waren al aanwezig.
Na een warm ontvangst werd er direct gevraagd of we iets wilden drinken. Wat sterke dranken werden aangeboden maar een glaasje sap werd meer op prijs gesteld.







Uiteraard viel direct het oog op het enorme aquarium wat je zag als je binnen stapte. Met een dieptewerking door de mooie compositie van voornamelijk groene planten, was dit een aquarium waar ik mijn ogen niet vanaf kon houden. Met een lengte van 1.80m, 75 breed en 67 hoog was dit aquarium een maat waar ik op dit moment alleen maar van kon dromen.

De flinke school roodkopzalmen hadden het prima naar hun zin, evenals de 2 (???) Puntius Denisonii die met hun wat grotere formaat prima in dit plaatje pasten.



Verder een ontelbaar aantal mooi rode vuurgarnalen en zo af en toe een Corydoras…. Die vooraan nog even poseerden voor een mooie foto ;o) Met een kippenpootje in de hand werden we ruim voorzien voor de innerlijke mens, maar al snel moesten we weer gaan.



Even voor twaalven hoorden we van Gianni dat Hans7, Opzichter, SugarLevi en Yme bij het laatste adres stonden van het lijstje in plaats van bij Gianni (het eerste adres op het lijstje) en wij zouden ze ontmoeten bij de frituur (snackbar), evenals plukeenroos, MiRAGe, BasP en Wouter.
Aangekomen bij de frituur werden de patatekes besteld en zaten we meer dan vol om hierna door te rijden naar Rik Verhulst.

Commentaar van opzichter

Ik had het originele lijstje met de volgorde vanuit mijn E-mail uitgedraaid. Wat ik (en Hans7) ons niet gerealiseerd hadden was dat Rik de volgorde een beetje omgegooid had. Wij stonden dus keurig op tijd voor het eerste adres bij het laatste adres. Daarna zijn we met gezwinde spoed over de Vlaamse kasseien naar het frietkot gereden en vanaf daar liep alles op rolletjes. Behalve dan dat Mirage Plukeen roos, BasP en Wouter de overheerlijke Vlaamse frietjes gemist hadden.

Ondertussen, op de A18 ...

“Er staat op dit moment 16km file op de A18 wegens wegwerkzaamheden, het verkeer word omgeleid via Eindhoven� .. zo klonk de file informatie op de radio terwijl wij netjes achter de laatste caravan in de rij aansloten. We waren een half uur te vroeg, dus een beetje vertraging kon er wel bij.

Echter, de seconden werden minuten, de minuten werden uren en de uren werden een hele, hele volle blaas.

*Fast forward*
Na 2 uur hadden we elk model caravan wel gezien en ondertussen beschouwden we ook de vrachtwagens om ons heen als familie.. De eerste bakkenschouw hadden we inmiddels gemist, maar we waren weer op weg.

*Fast forward*
Terwijl wij een heerlijk vacuüm verpakt broodje kaas aan het verorberen waren, zagen we in gedachte een groep van 11 man baden in de vlaamse frieten.

Rik
Roeselare, eindelijk. De stad van Rodenbach lachte ons vriendelijk toe, terwijl ook het zonnetje langzaam door begon te breken. Op de oprit werden we welkom geheten door ‘het rokers gezelschap’ (they need no further introduction) ook werden we ‘warm’ onthaald door Rik die ons direct ijs op een dienblad kwam brengen.

“Zouden alle Belgen zo gastvrij zijn,� vroeg ik mij nog af...

Eenmaal binnen aangekomen werden wij, vanuit het donker, begroet door de rest van de groep (Wim, Bunny (Sailor), Evelien, Infinite, Gianni, Henri, Vivariwillem, Gilles, SugarLEVI en Yme).


alhoewel .. begroet .. ik had sterk het idee dat ze door iets anders afgeleid werden ;-)

De zonlicht haters (lees: fotografen) hadden erg veel baat bij de rolluiken van Rik, en de foto’s liegen er daarom niet om..













De bak, met de afmetingen van 175 x 55 x 50 heeft verder geen woorden nodig, want dat zou hem tekort doen. Sterker nog, de bak IS een plaatje, en dat valt alleen te laten zien met andere plaatjes!


Let u ook even op 'de tandenborstel-op-een-stokje'? Als dat niet het beste idee van België is..



Ons bezoek was helaas kort maar krachtig. Ondanks dat we erg genoten van het ijs en het uitzicht op de prachtige bak, waren we genoodzaakt om naar onze volgende gastheer te verhuizen.

Roeselare - Dakar
Een karavaan VVV-ers volgde Rik naar het volgende plaatsje, Koekelare, zo’n 18 km van de kust. Over binnen weggetjes, paden met klinkers (in een 12 jaar oude auto ) en langs schone natuur ging de weg naar Koekelare, al voelde het hier en daar als de rally Parijs Dakar. Het Belgische wegennet is .. hoe zal ik het zeggen, afwisselend.

Bjorn (Fluo)
Veilig kwamen we aan, en parkeerden voor een prachtig huis in een rustige omgeving. Vriendelijk begroet door de (vriendin/vrouw??) van Bjorn, voelde we ons direct thuis. En wat doen aquarianen als ze zich ergens thuis voelen? Juist..


De kasten open slopen.. Gelukkig kreeg alle apparatuur wederom het ‘Gilles OK’-keurmerk, want de techniek zat ook hier uitstekend in elkaar.


Foto’s maken


De hersens pijnigen


En.. tja, Hans voelt zich nu eenmaal overal thuis

Bjorn had twee schitterende bakken ‘on display’ in de woonkamer. Alhoewel het aquarium van 170 x 70 x 60 ook vanuit de keuken te bezichtigen was.






Vanuit de keuken


Vanuit de woonkamer











Bjorn is een beginner wat betreft paludaria’s, en dat is uiteraard duidelijk te zien (NOT!) Helaas liet de bevolking (een 5 tal Leucomelas) het afweten op de foto’s..






Neem het van mij aan, er is echt niets op aan te merken! Zelfs niet van dichtbij..



Ook bij Bjorn genoten we ontzettend van de gastvrijheid (en de zoon van Bas van de grote achtertuin), en kwamen we niets te kort. Ik begon steeds meer mijn twijfels te zetten bij de Nederlandse ‘gastvrijheid’.



3 kilo zwaarder moesten wij ons helaas spoedig weer in de auto hijsen. Er was nog een etappe te gaan in deze rally, met als eindbestemming; Veurne.

Alain
De stad Veurne, dat vroeger een zoutwinningsgebied was, lag er schoon bij. In deze stad woont Alain met zijn vrouw, eigenaar van een 250 x 65 x 57 grote bak.



Duidelijk, en terecht, dat Alain al verschillende BBAT prijzen in de wacht heeft weten te slepen met dit plaatje.



Ook hier werden we geweldig warm onthaalt, en ergens in de keuken hoorde ik iemand roepen, “Staat de oven al aan?� .. mijn hart maakte een sprongetje. Overigens was hier de groep echt compleet, aangezien Bjorn, Rik en Gianni en hun vrouwen ook met ons mee gingen.








Alain, met bak.

De grote vraag was bij Alain vooral .. “waar laat ie zijn techniek nou?�. De kelder deed daarvoor dienst, en Alain liet ons graag het geheim van de smid zien. In de kelder was een groot bioloog, inclusief alle bijbehorende techniek, netjes weggewerkt, zodat de ruimte onder de grote bak dienst kon doen als LP-verzamel kast.

Overigens moet er wel bij worden vermeld dat er in dit groepje vrienden een wikipedia aan kennis aanwezig is. Rik is elektriciën (??) en Alain heeft een zaak in centrale verwarming (??). Dit verklaart prima de technische hoogstandjes, maar maakt de bakken er niet minder mooi op.

Ondertussen werden er, naast de vele koude hapjes en aperitieven, kippenvleugeltjes geserveerd, en ik denk dat op dat moment ons geluk even compleet was. Want wat is er nu mooier dan met een groep ‘vrimden’ (een verbastering van vrienden en vreemden) te kijken naar een pracht van een bak. Nee, 3 (en voor sommige 4) stuks zelfs! Er is niets mooier, geloof me.

Net als bij voorgaande bezoekjes, komt er ook aan dit moois een eind, en veel te vroeg, als je het mij vraagt. Om het moment te vereeuwigen, zou er nog een groepsfoto gemaakt worden.. Met gevaar voor eigen leven, maar gelukkig met professionele begeleiding van Wim, maakte de vrouw van Alain vervolgens deze memorabele groepsfoto:

[album]29093[/album]

Het bekijken van bakken was misschien voorbij, maar de dag nog niet. Het gezelschap nodigde ons uit om een hapje mee te eten in een restaurantje aan de grote markt in Veurne.




Hans speecht, en heft het glas. Een mooie afsluiting, van een mooie dag. Helaas hebben we dit 3 keer over moeten doen, omdat Gilles nog geen glas had om te heffen..


Hmmm... lekker!


Op de foto is het niet te zien, maar achter het hoofd van Hans zit de zoon van Bas, Wouter, met een berg vis waar je U tegen zegt.

Wederom veel te vroeg moesten we afscheid van elkaar nemen. Na deze uitstekende maaltijd, sommigen waren bij aankomst al vol, gingen we allen onze eigen weg. Een aantal personen moesten nog een reis van 5 uur afleggen en de volgende dag weer werken, maar het was het allemaal waard.

Terwijl ik ‘s ochtends nog vreesde dat de file de pret zou drukken, en de stemming te zetten voor de rest van de dag, wist is ‘s avonds dat ik deze dag alleen maar zou herinneren als een geweldige dag, vol gastvrijheid, hapjes en Belgische aquarium / paludarium kunsten, en niet anders.

We waren allen stil in de auto na dit bezoekje, wellicht omdat we moe waren, maar stiekem denk ik dat we allen hetzelfde dachten. Wauw.


Voor de liefhebbers, zijn er vanaf hier nog veel meer schitterende foto’s van ons rondje België te bekijken!