Afgelopen zaterdag was het dan zover, een rondje Amsterdam met een kijkje bij de bakken van JWRE, Yme en Kardinaaltje. Deze bakkenschouw was speciaal op een zaterdag gepland zodat er mensen zouden komen die dit normaal niet op een zondag doen.

Er was afgesproken dat er om 12.00 uur op de woonboot van Marco en Dina verzameld zou worden. Hans 7 had in verband met een dubbele afspraak gemeld dat hij niet eerst naar de boot zou komen maar direct naar JWRE zou gaan, als dat maar goed zou gaan.

Om 5 minuten voor 12 bericht iemand op het forum dat zij het waarschijnlijk toch niet ging halen. Daarna: de klok had nog geen 12 geslagen of Yme stond op de steiger. Yme lekker aan de koffie en donuts gezet en maar wachten wie er nog meer zouden komen. Om 10 over 12 ging de telefoon, met Wouter. Wouter? Ik ken helemaal geen Wouter, maar het bleek om de zoon van ene BasP te D. te gaan. Welke afslag ze nu precies moesten hebben. Uiteraard de juiste afslag uitgelegd en samen met Yme en Dina weer aan de koffie, Wouter verzekerde mij dat ze er binnen 10 minuten zouden zijn. 10 minuten later weer Wouter aan de telefoon (Bas durfde natuurlijk zelf niet te bellen) of de afslag nu voor of na de tunnel was? Ik uitgelegd dat het na de tunnel was en op de achtergrond een boel gerommel en de kreet: dan moet ik terug de snelweg op.

Toen de familie P eenmaal gearriveerd was eerst maar even iets te drinken gegeven en op adem laten komen na de reis uit het buitenland. We waren met een klein groepje compleet, dus spraken we af ons voort te bewegen in één vehicel, dit in verband met de parkeerkosten in het centrum. Dina zou ons niet vergezellen, want die had vandaag de voorbereiding voor het eten op zich genomen. Onderweg bleek dat wouter kwa spreken toch wel een geduchte tegenstander zou zijn voor ene Vincent Prins, hij bleef gezellig doorkletsen en verbaasde zich over alles wat er in zo’n grote stad allemaal te zien is onderweg.

Een aantal minuten over één arriveerde wij dus bij JWRE op een gracht midden in de binnenstad, zoals mij altijd wel lukt had ik direct een parkeerplek recht voor de deur. Nadat ik de eenarmige parkeerbandiet gevuld had, stapten we het hotel binnen. Daar werd ons oog direct getroffen door een prachtige zeebak, die de afscheiding tussen de receptie en de lounge vormt. Wat een kleurenpracht! Nadat we heel voorzichtig naar meneer JWRE hadden gevraagd werd ons gevraagd even plaats te nemen en te wachten. Ik verbaasde mij want ik had verwacht dat JWRE vandaag wel vrij zo zijn, maar toen ik JWRE aan zag komen lopen zag ik ook dat hij vrij was: geen pak en stropdas, maar gewoon een spijkerbroek en t-shirt. We kregen uitleg over het koffie apparaat en de koekjes (pak maar wat je wil) en toen kwam de bak aan de beurt. Inmiddels ging mijn telefoon af en ik was zeer verbaasd: wie weet nu dat ik hier ben? Het bleek om Hans7 te gaan ( waarom was ik niet verbaasd?) waar het nu precies was. Nadat ik het Hans had uitgelegd ging ik maar even naar buiten om hem op te wachten en een sigaretje te roken, gelukkig hield Basp, met sigaartje mij even gezelschap. En daar kwam Hans dan gelukkig aan.

JWRE heeft echt alles over deze bak, techniek en de inhoud uitgelegd. Daarna was het de beurt aan de bak in het kantoor, dit is een zoetwaterbak. Toen we het kantoor binnen kwamen vielen de monden wel een beetje open. Wat een prachtbak! Ik denk dat ene Amano zich hier niet voor zou schamen. Mooie glooiende opbouw en twee scholen prachtige vissen, namelijk Keizertetra’s en Puntius Denesonii. Over de planten had Hans meteen een mening: een aantal van deze planten zou het in zijn paludarium veel beter doen, en dat was ook beter voor de bak van JWRE die zou dan rustiger worden.

Toen we allemaal een beetje bekomen waren stelde JWRE voor om dan maar eens de techniek van de zeewaterbak (in de kelder) te gaan bekijken. En nu komt er een wijze les voor iedere aquariaan, nooit weglopen als je met water bezig bent! Toen we in de kelder aankwamen klonk er opeen een luide kreet! De kelder stond blank, JWRE was terwijl wij aankwamen bezig om osmose water aan te maken. Toen we in het hotel stonden had hij dit even verlaten, helaas waren we te lang bij de bakken blijven hangen en toen we eindelijk in de kelder waren was de boel overstroomd. JWRE eerst druk in de weer met de waterstofzuiger, maar daarna kon hij toch genoeg uitleggen over alle techniek. En Bas even uitleggen dat zo’n zeewaterbak geen goedkope hobby is.

Toen we eindelijk alles gehoord en gezien hadden was het tijd om naar het aquarium van Yme te vertrekken. Ik Hans uitgelegd waar onze auto stond en hij zou eerst vertrekken en dan bij mijn auto wachten zodat hij achter mij aan kon rijden. Ik dus steeds achterom kijken in de auto waar Hans bleef. Staat er een grappenmaker in een Renault opeens achter me met zijn lichten te knipperen. Ik denk die wil hier parkeren, blijkt het Hans in een nieuwe auto te zijn! Die Hans vertelt ook nooit wat. Toen we dat eenmaal door hadden konden we vertrekken vanuit het centrum richting zuid.

Onderweg blijk opeens zich iemand ernstig te verbazen dat je wel 20 minuten kon rijden en dan nog steeds in dezelfde stad was. Maar na een ritje van een half uur waren we weer op de bestemming aangekomen. Uiteraard wel weer eerst de parkeerbandieten gevuld en toen de trap op naar het bakje van Yme. Onderweg verbaasde iedereen zich erover dat die bak dus precies dezelfde weg over de trap had afgelegd, maar Yme kon gelukkig feilloos aangeven waar het allemaal bijna net niet gegaan was en dat was te zien ook!

En toen de bak zelf, wat een plaatje. Ik heb het idee dat Yme op het forum een beetje zielig loopt te doen maar die bak ziet er echt perfect uit. Het enige is dat er wat veel plantensoorten inzitten en te weinig vis. Nadat we allemaal een bakkie koffie (recept Lucky Luke: als het hoefijzer niet blijft drijven moet er nog een pond koffie bij) hadden gekregen zaten we daar gewoon te genieten. Wat lekker koekjes op knabbelen en een beetje keuvelen over de plantjes.
Ik moet wel zeggen, dat de bak van Yme grondig onder handen was genomen en het nu nog beter doet, dan van de zomer.

Door de geur van gebraden kippetjes van de horeca onderneming een paar meter lager, kreeg het hele gezelschap de neiging richting boot te vertrekken, alwaar de sateh reeds enige tijd stond in te werken. Aan de schrijfstijl is wellicht op te maken, dat ik (Kardinaaltje) dus het verslag af sluit, omdat ik de rest van de dag niet met de bezoekers en één gastheer ben samen geweest. Wat betreft mijn bakje, valt er niet zoveel spectaculairs te beleven, als bij de voorgangers. De scape is niet subliem en de planten en vissen zijn ook redelijk gangbaar.
Bovendien is alles nu alweer veranderd. Je moet toch wat met zo’n klein oppervlak.
Mijn vingers jeuken, maar ik kom vierkante meters en geld te kort, om echt mijn creativiteit tot zijn recht te laten komen.
Vooralsnog mocht dat de pret niet drukken, want de natjes en de droogjes werden rijkelijk geconsumeerd. Mijn voldoening ging die dag uit naar tevreden gastronomen.Uiteindelijk vertrok de laatste om 02:50 uur na een dartpartij en complexe materie over oncologie.

Ondanks een geringe opkomst, waarvan het vermoeden ligt, dat het de zaterdag was, al met al toch een geslaagde schouw van een zeer hoge kwaliteit.

Is getekend door Marcombv/Opzichter en Kardinaaltje.

PS foto volgen nog.